mdudi

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi mdudi z miasteczka Golkowice. Mam przejechane 77046.90 kilometrów w tym 165.50 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 17.16 km/h i się wcale nie chwalę.
Więcej o mnie.

2024:

Gminy:

2023:

2022:

2021:

2020:

2019:

2018:

2017:

2016:

2015:

2014:

2013:

2012:

2011:

2010:

2009:

2008:

2007:

Wykres roczny

Archiwum bloga

DST 68.30km
Czas 05:22
V_AVG 12.73km/h
Podjazdy 1095m
Sprzęt Centurion Backfire 300
Aktywność Jazda na rowerze

Bożocielne Bieszczady III

Sobota, 6 czerwca 2015 · dodano: 20.06.2015 | Komentarze 0

Mimo bliskości granicy ukraińskiej nikt nas nie niepokoił w nocy. Okazuje się, że drogi, która jest na mapie nie ma w terenie i dlatego zjeżdżamy do Lipia, a nie do Michniowca. W Rabe stwierdzamy, że dość tego asfaltu i przez łąki, druty kolczaste i drogę zrywkową przebijamy się do Moczar. Wysoka trawa tnie nogi, pokrzywy parzą, ale humory dopisuję, łąki są piękne :). Podczas gdy Beata ląduje w pokrzywach, ja zaliczam klasyczne OTB, na szczęście rower upada obok. Chwilę wcześniej Kris w w tym samym miejscu zaprezentował akrobatyczny skok. W Moczarach wbijamy na asfalt i doliną Stebnika przejeżdżamy przez Góry Słonne. Oczywiście nie mogło obyć się bez niespodzianek i napotykamy się na oberwaną drogę i musimy przeprawiać się przez rzekę. Za Krościenkiem powstaje mały bunt, Marzena idzie negocjować z Iwem, żeby nie odbijać w teren tylko jechać asfaltem ;) (moje pocięte nogi jej za to dziękowały ;)). Iwo zgadza się, choć ze smutkiem stwierdza „tam mogło być fajnie...”. Końcówka dnia to Połoninki Kalwaryjskie – genialne miejsce. Postanawiamy zostać tam na nocleg, pomimo ewentualnej wizyty straży granicznej. Oglądamy zachód słońca i zapalamy ostatnie ognisko na tym wyjeździe, ty razem w korytku. Postanawiam spać pod gołym niebem, na ławce :).